Het hele jaar door wordt in De Fontein beeldende kunst tentoongesteld - van olieverfschilderijen, aquarellen, litho’s, tekeningen en foto’s tot textiele werkvormen en installaties. Om de zes tot acht weken is er nieuw werk te zien. Regelmatig zijn er rondleidingen met de kunstenaar. Op de tafel in de hal is achtergrondinformatie te vinden over de makers en hun werk.

“Hoe kun je de lucht bezitten?”

Jantsje Oost (1943) exposeert in de Veertigdagentijd met een serie wandkleden in De Fontein van 7 maart tot 25 april 2025: “Hoe kun je de lucht bezitten?”

Haar creaties in textiel zijn geïnspireerd door een Indiaanse visie op het beheer van de aarde. Zo laat Jantsje oude woorden nieuw ervaren.

Jantsje Oost (1943) woont in Buitenpost. Zij ‘zou de sterren van de hemel naaien’ toen zij van haar eerste salaris een naaimachine kocht.

Die droom is pas verwezenlijkt na haar werkzame leven in het basisonderwijs. Eerst na een druk en vol leven krijgt haar fantasie de volle ruimte. Zij naait een groene boomjurk voor zichzelf en een hoed van bladeren. De jurk wordt versierd met slak, vlinder en een lieveheersbeestje, op de schouder een duif.

Jantsje gaat kleden bij haar verhalen maken en zo ontstaat verhalentheater

“De gelukkige boom”. Ook illustreert zij haar gedichten met wandkleden.

Intussen staat een boekje haar al lang aan te kijken vanuit de boekenkast:

“Hoe kun je de lucht bezitten?” Jantsje leest het opnieuw en wordt diep geraakt door het verhaal van de Indianen (1854) in noordwest Amerika.

Twee stammen leefden daar in grote harmonie met de prachtige natuur. De blanke regering wilde hun grondgebied kopen om er fabrieken op te zetten. Het opperhoofd van deze indianen, Seattle, legde uit hoe zijn volk leefde en zorg droeg voor de aarde, het water en de lucht. Hij waarschuwde de blanken voor hun verwoestende levenswijze. Zijn redevoering is vertaald en gedrukt in een boekje met de titel: “Hoe kun je de lucht bezitten?”

Jantsje: ‘Hoe actueel is dit. Wat doen wij met onze grond, het water en de lucht? Hier moet ik wat mee doen, het verhaal doorvertellen.’

Zij duikt in haar voorraad lappen stof, kruipt achter de naaimachine en twee jaar later is de rede van Seattle verbeeld in veertien wandkleden. Klaar om de wereld in te gaan.

Jantsje gaf lezingen bij de kunstwerken met bijpassende muziek. Deze serie werd eerder tentoongesteld in het gemeentehuis van Buitenpost en in de Grote Kerk in Drachten (2020). Nu mogen haar wandkleden in De Fontein hangen.

Voor meer informatie en vragen kunt u het tentoonstellingsboekje inkijken en mailen met Jantsje Oost: e-mail jantsje.oost@chello.nl De kunstenaar is aanwezig op vrijdag 28 maart om 11:00 uur

Een grote groep belangstellenden heeft in de hal van De Fontein een kring gevormd bij de eerste van veertien kleurige wandkleden. Na de inleiding volgt een noodzakelijk uitgebreide toelichting bij deze tentoonstelling, ook
afgedrukt in het prachtige fotoboekje bij “Hoe kun je de lucht bezitten?”
Met dit boekje kan ieder een eigen rondleiding volgen in woord en beeld. Elk wandkleed staat erin afgebeeld in volgorde en met bijbehorende tekst.
Jantsje toont het boekje met de redevoering van Indianenhoofdman Seattle, Noord-Amerika 1854. Zijn visie op het beheer van de aarde heeft haar geïnspireerd tot deze serie wandkleden. Ja, het is slecht afgelopen met die Indianen. Trump heeft in zijn vorige regeerperiode zelfs een buis in het grafgebied van de Indianen laten leggen… Gewijde grond waar hun voorouders begraven zijn.
Ondertussen gaat ieder met het boekje in de hand langs de verschillende wandkleden. Jantsje geeft aanvullende informatie en beantwoordt vragen. Bijvoorbeeld: ‘Hoe laat u zich inspireren?’ “Uit het verhaal, die redevoering, heb ik veertien delen geselecteerd en geordend. Ik heb al een beeld in mijn hoofd, de woorden geven die beelden verder vorm. Dan begin ik met de ondergrond, en zoek stof bij het beeld dat ik heb.”
En wat een soorten stof zien we. Tijdens de rondgang hoor je steeds vaker de opmerking: ‘Hoe actueel is dit allemaal!’ En: ‘Geweldig. Prachtig. Het is schilderen met stof. Wat een soorten steken. Het is ook heel speels. Ze heeft een enorm gevoel voor kleur en vorm. Soms is het werk op afstand nog mooier dan dichtbij. Heel knap, met zo’n lapje. Hoe dat wegstroomt…’ Enzovoort, enzovoort.
‘Hoe doet ze dat?’ “Met de machine.” ‘Dat ook?’ “Ja, en dit doet de stof zelf.” ‘Die sfeer.’ “Ik kies organza voor die vervreemdende sfeer, dat is wat wazig.”
Jantsje is heel stellig in haar meningen. Zij is duidelijk en verhelderend in haar reacties op vragen en opmerkingen. Humor heeft zij ook.
Mensen blijven met elkaar doorpraten, het zijn geanimeerde gesprekken en zo ontstaat er een soort verbinding. Zoals in het doek ‘Geheim’ waarin het geheim van het leven wordt blootgelegd. Een verbinding anders dan tussen de blanke en de Indiaan die elkaar niet begrepen. Dit raakt iedereen, dat kan niet anders. Gelukkig is deze mooie tentoonstelling nog te zien tot 25 april 2025

Verrassende illustraties van Angelique Boter

De illustraties en andere werken van Angelique Boter (1971) zorgen voor een vrolijke start in 2025 in De Fontein. Haar schilderingen hangen daar van 10 januari tot 7 maart 2025.

Angelique is illustrator van kinderboeken, maar schildert daarnaast met acryl en met veel fantasie een kleurrijke wereld op doek of paneel. Zij werkt veelal in opdracht, voor bedrijven, uitgevers en particulieren. En soms helemaal vrij, maar altijd met een verhaal erin.

‘Het is heerlijk om de wereld een beetje kleurrijker en blijer te maken met mijn fantasiewereld’, zegt zij zelf over haar werk.

Angelique is in 1998 afgestudeerd aan Academie Minerva in Groningen, richting illustratie. Daarvoor volgde zij de opleiding tot tweedegraads docent tekenen in Leeuwarden (1995) en in 2024 voltooide Angelique de opleiding tot kunstdocent in het Primair Onderwijs aan de Hanzehogeschool in Groningen.

Haar tekenstijl kenmerkt zich door haar lijnvoering aangevuld met vrolijke kleuren. Een geheel eigen stripachtige tekenstijl.

Zij illustreerde voor educatieve uitgeverij Malmberg en Noordhoff. Voor het Stadscrematorium in Groningen heeft zij het boek ‘Foetsies huis’ gemaakt en voor Levendig Uitgever maakte zij de illustraties voor het boek ‘Geen gekke dingen doen’, geschreven door Edwin van der Meer.

Het ontbreekt Angelique niet aan inspiratie: ‘Het zijn de simpele dingen om mij heen, aangevuld met wat fantasie en een eigen kleurenpalet.’

In De Fontein zijn naast de schilderijen een aantal illustraties te bewonderen.

Voor vragen of meer informatie zie haar website en mailadres: www.angeliqueboter.nl en mail@angeliqueboter.nl

Rondleiding bij de verrassende illustraties van Angelique Boter

Op vrijdag 7 februari heeft Angelique Boter een rondleiding gegeven bij haar werk dat momenteel in de Fontein te zien is. Een grote groep belangstellenden hing aan haar lippen. Angelique vertelt hoe zij o.a. via de Lerarenopleiding en de Kunstacademie tot deze veelzijdige werken is gekomen. Want we bekijken niet alleen wat er in de verschillende ruimtes hangt, Angelique heeft ook veel extra’s meegebracht: haar geschreven en geïllustreerde boeken, haar voorstudies in potlood, pen en verf. Haar eindexamenwerkstuk is een juweeltje: illustraties in rake penstreken bij Godfried Bomans ‘Erik of het klein insectenboek’. Ook het omslag in zachte, bruine tinten is door haar vervaardigd.

Angelique heeft altijd getekend en verhaaltjes geschreven, vooral sprookjes. Zij is veelzijdig en speels. Dat past zij bijvoorbeeld toe in haar werk bij de BSO (Buitenschoolse Opvang). Reclame tekenen, kalligraferen (en dat voor een linkshandige!), Angelique probeert van alles, maar gaat tenslotte rustig uitzoeken wat zij echt wil. Uiteindelijk kiest zij de richting illustreren.

Angelique vertelt hoe lastig het is bij uitgevers binnen te komen. Ondanks haar maatschappelijk - educatieve thema’s. Zij doet mee aan wedstrijden en breidt voortdurend haar technieken uit. Zo werkt zij nu ook op een iPad. We krijgen van alles te zien, blijven ons verbazen en geboeid luisteren. Geen wonder, want de verhalen van Angelique zijn verrassend en vol originele humor. Hoe bedenk je boekjes over ‘Hommeles in de kerk’, ‘Stof is Jakkie’ en ‘Het jeukmonster’.

Schrijven en illustreren, zij doet beide zelf. Ook informeert zij kinderen over het feitelijke proces van een crematie in ‘Foetsies Huis’. Geschreven en geïllustreerd voor het Crematorium in Groningen.

Dan gaan wij haar tentoongestelde werk bij langs. Bijvoorbeeld die prachtige ‘Zeepaardjes’ in de hal, de vogels (uit thema ‘lucht’) in één van de ruimtes en de ‘Rare beestjes’ in weer een andere ruimte: Gordeldier, Dodo, Kameleon of Inktvis.

Angelique tekent ook graag naar waarneming. Maakt zelfs muurschilderingen.

Zij maakt gebruik van fantasie en het bestaande of bedenkt een combinatie. Soms maakt zij ook zelf de lijst om een schildering.

Momenteel werkt Angelique aan haar boek ‘Een stoere sterke kleine Grijze’. Zij laat ons een wereld zien waarin wondermooie verhalen en kleuren schuilen. Een rijke wereld waar je alleen maar blij van kunt worden.

Het werk van Angelique is nog te zien in De Fontein tot 7 maart 2025.

Paulien Habers (Overijssel, 1962), exposeert met haar schelpobjecten in De Fontein van 9 november 2024 tot 10 januari 2025.

Paulien verhuist in 1981 naar Groningen om de opleiding Vakleerkracht Textiele werkvormen en Tekenen te volgen aan Ubbo Emmius. Zij is in 1985 afgestudeerd.

Daarnaast heeft zij verschillende andere opleidingen en cursussen gedaan, zoals coupeuse en specialisatie aangepaste kleding voor gehandicapten (Arnhem). En bij de voormalige School voor handenarbeid o.a. portrettekenen, druk- en schildertechnieken en keramiek.

Paulien is als kind al creatief bezig, is altijd aan het tekenen en knutselen. In de loop der jaren gaat zij meerdere technieken en materialen gebruiken: werken met stof (kleding maken, patchwork, borduren), papier-maché, schilderen, druktechnieken etc. Het zijn projecten voor een bepaalde periode waarin Paulien de techniek en het materiaal wil leren kennen.

De laatste jaren is Paulien bezig geweest met vogelveren en schelpen, die zij voornamelijk op het strand van Schiermonnikoog heeft gevonden. Paulien is ze gaan verzamelen tijdens verschillende bezoekjes aan het eiland zonder toen nog te weten wat zij er mee zou doen. Maar na het schoonmaken en sorteren werd het beeld steeds duidelijker. Het resultaat ervan is in de tentoonstelling te zien. Bij eerdere exposities blijken bezoekers verrast en halen herinneringen op aan hun tijd op het strand.

Paulien exposeerde in Haren (Beatrixoord), in ‘21 en ‘23 en in Deventer (Wooncentrum Ludgerus en Woonzorgcentrum Groote en Voorster) ‘22 en ‘23.

Voor meer informatie zie het Kunstboek op de tafel in de hal.

Paulien geeft een rondleiding op vrijdag 20 december om 11:00 uur.

Te midden van haar verrassende schelpobjecten stelt Pauline zich voor: ‘Ik ben geen kunstenaar’. Geen kunstenaar?! ‘Nee, ik ben docent.’ Nou, wellicht ook, maar toch vooral kunstenaar, zie je de groep belangstellenden denken.

In een rap tempo vervolgt Pauline: ‘Ik hou van projecten en dit jaar zijn dat de schelpobjecten.’

Pauline vertelt in haar rondleiding op 20 december over de werkstukken van verschillende schelpen in gevarieerde kleuren, wijst op details. Al snel komen er mensen dichterbij kijken en verbazen zich nog meer. Paulien vertelt hoe ze als een strandjutter de stranden van Schier afstruint en van alles meeneemt. Alles wat een storm heeft achter gelaten. Of de vogels die in de rui waren. Resten veren neemt ze mee zonder te weten wat ze er mee moet. Maar op een eerste expositie en ook hier in De Fontein hangen twee prachtige maskers, ontstaan uit al die veren.

Zo is Pauline ook met haar schelpenverzameling begonnen. Die verwerkt zij tot haar bijzondere objecten en gebruikt daarbij niet alleen de bovenkanten, maar ook binnenkanten, zoals een ster van mosselen laat zien. Pauline vervaardigt de prachtigste bloemen en laat zien hoe zij van klein naar groot werkt. Hoe je plakt, met boekbinderslijm, want dat is natuurlijk materiaal.

Er komen steeds meer vragen en als belangstellenden doorvragen vormen zich groepjes mensen die van gedachten gaan wisselen. Maar dan haalt docent Pauline hen weer terug en bij elkaar. Want kijk: ‘Ik moet ze wel schoonmaken, afspoelen en ook met zeepsop, thuis nog eens met chloor.’ Chloor?! ‘Jazeker, om ze te ontsmetten.’

Zo is Pauline altijd schelpen aan het verzamelen, dozen vol met allerlei soorten. Uiteindelijk geeft zij de schelpen een vorm. Voor de mosselen heeft ze de restanten gevraagd aan restaurants: ‘Bewaar die voor mij.’

Ze vertelt over de Amerikaans zwaardscheden, oorspronkelijk uit Amerika en ooit geland in Nederland. Over natte en droge schelpen, over de kleuren en hoe je schelpen soms moet zoeken onder het zand. De kleur is afhankelijk van de soort grond: blauw van de kleigrond, bij bruin zit er ijzer in de grond. We leren over kokkels, met ribbeltjes, blauwe en witte, en zeeslakjes. Kleurverschillen gebruikt Pauline om iets naar voren te halen in een bloemvorm. Soms werkt zij ook abstract, zoals in de ‘Mossel’ of de Amerikaanse zwaardscheden in lichte en donkerder bruinen, die in het object bewegen als golven. Hoe dichterbij je komt hoe meer je gaat ontdekken. Pauline leert steeds beter haar materiaal kennen.

‘Nog één expositie dan is mijn project schelpen klaar. Ga ik weer iets anders doen.’

Maar eerst is er ook nog een workshop! Hier komt de docent Pauline naar voren: In korte tijd leert zij een aantal mensen een heuse schelpenbloem te maken. Van te voren heeft Pauline alle ingrediënten, tot en met de boekbinderslijm, al klaar gelegd. Succes verzekerd. Trots gaan de deelnemers ermee naar huis. Vol plannen: ‘Als ik weer naar Schier ga … ‘

Amee Vlam (Winterswijk, 1961) is opgegroeid in Utrecht en omstreken en woont sinds vier jaar in Wirdum (Noordoost Groningen).

Vanwege haar liefde voor werken met textiel heeft zij een aantal opleidingen daarin gedaan, o.a. in Amsterdam. Na deelname aan vele workshops zoekt Amee naar scholing met meer ontwikkelingskansen: Opleiding Textile Art en Masterjaar Textielkunst.

De laatste jaren voegt zij meer toe aan haar textiele technieken. Verschillende materialen en technieken komen samen en leiden tot voor haar verassende werken. Er volgt opnieuw scholing ‘om als kunstenaar te groeien in zelfstandigheid en zelfvertrouwen.’

De drijfveer voor haar beeldend werk is spelen met patronen. Zij is geïnspireerd door patronen, herhalingen en ritmes. Iedere cultuur brengt visueel waarneembare patronen voort die haar boeien.

‘Maar ook de niet zichtbare patronen die in ons huizen en ons leven en handelen kunnen bepalen boeien mij.’

Patronen dagen haar uit: een kleine afwijking kan een patroon veranderen en tot iets nieuws leiden: ‘Een patroon kan sleets worden, gerepareerd worden en zo lagen in de tijd blootleggen.’

Perspectief, ruimtelijkheid en sterke contrasten zijn belangrijk. Amee werkt met textiel en papier, verf, potlood en houtskool. Zij heeft een onderzoekende manier van werken: puzzelen, combineren, nieuwsgierig zijn en zichzelf vragen stellend (wat als?).

‘Er zit toeval in mijn werkproces, evenzogoed echter schep ik regels voor mijzelf waaraan ik mij moet houden. Zo ontstaan constanten en variabelen. Ik zoek wegen om met vaak geometrische vormen gelaagde beelden te maken.’

Amee heeft deelgenomen aan diverse groepstentoonstellingen en gedeelde exposities, in verschillende plaatsen in de provincie Groningen, maar ook in Weesp en Hilversum.

Tentoonstelling van 13 september tot 8 november 2024, Amee geeft een rondleiding op woensdag 25 september om 11:00 uur

Voor informatie: ameevlam61@gmail.com

Amee gaf een rondleiding op woensdag 25 september om 11:00 uur
Amee leidt ons langs haar werk dat heel verschillend is en legt uit hoe dat stap voor stap tot stand is gekomen.
In 2000 vindt ze in Seattle een boekje met borduurpatronen en ze voelt onmiddellijk dat die haar inspireren tot zelf iets met haar handen te willen doen, te willen spelen met vormen en kleuren.
Ze begint met textielpatronen, maar al snel weet ze dat ze spannender werk wil maken. Ze wil dat haar werk bij de kijker de vraag oproept: waar kijk ik nu eigenlijk naar? Want ze wil met haar werk ontregelen. Maar om dat te bereiken moeten er heel wat stappen gemaakt worden. Haar basis is het beschilderen van A3 vellen papier. Ze doet er gesso over en gel, beschildert ze opnieuw, gebruikt borduurgaren en stelt zich daarbij steeds de vraag: wat gebeurt er als ik dit doe? En wat als ik dat doe?

Een voorbeeld hiervan: in de hal hangen 6 kleine werken met een verschillende ondergrond en een identiek naaipatroon die er totaal verschillend uitzien {zie foto}.
‘Ik ben van de rasters en de vierkanten’, zegt Amee. Ze gaat altijd uit van vierkanten van 9x9. Die verknipt ze horizontaal, vertikaal en diagonaal, stapelt ze en creëert dan stap voor stap een compositie die ruimtelijkheid en diepte suggereert. Ze werkt ook op canvas en maakt daarbij gebruik van de smocktechniek (stof met rijgdraden in plooien brengen), waardoor je het canvas verhoogt en het patroon verandert (zie foto).
Als iets niet lukt en haar frustreert, dan heeft Amee geleerd het te laten sudderen. Tot het moment dat ze denkt: Ja, zo moet het. ‘Met je ratio kom je daar niet, dat is gevoel’, zegt ze.
Amees enthousiaste verhaal zorgde voor een grote betrokkenheid bij de aanwezigen, waardoor ze veel vragen over haar werk kreeg.

Tot 8 november kunt u het werk van Amee bewonderen.

Met Sander van der Duin wandelen door zijn landschappen

Van 26 juli tot 13 september 2024 is er een zomertentoonstelling met landschappen van Sander van der Duin.
Sander (Appelscha, 1946) had bijna 40 jaar met zijn vrouw achter de toonbank gestaan van handwerk speciaalzaak Het Spinnewiel in Roden. Na haar overlijden sloot de winkel en veranderde zijn leven totaal. Sander ging veel fietsen en lezen als afleiding. Bij toeval ontdekte hij het tekenen en schilderen.
‘Ik zag in de krant een leuke afbeelding van vogeltjes. Die heb ik nagetekend en daarna heeft het teken- en schildervirus mij niet meer losgelaten.’
Sander wil dit vaker doen en begint aan landschappen en later zelfs aan abstracte werkjes. Zijn voorbeelden haalt hij meestal uit kranten en tijdschriften. Maar ook direct uit de natuur, het Fochtelooerveen en de Onlanden. En hij maakt zelf foto’s.
Sander is autodidact. Hij volgt geen lessen, heeft zichzelf alles aangeleerd, het is zijn eigen stijl. Hij werkt met potlood, krijt, olieverf en acryl.
‘Ik houd het eenvoudig, mijn eettafel is mijn werkblad. Er gaat praktisch geen dag voorbij of ik ben aan het schilderen. Schilderen is voor mij een verslavende hobby geworden.’
Vroeger was het huis vol wol, nu is het huis vol schilderijen.
‘Soms denk ik wel eens: was ik hier maar twintig jaar eerder aan begonnen.’

In mei dit jaar was zijn werk te zien in Galerie Zunneschien in Veenhuizen.
Sander hoopt nog jaren door te kunnen gaan met zijn verslavende maar gezonde hobby.
Voor informatie of contact: hetspinnewielroden@hotmail.com

Janneke Hoek met haar beeldende mogelijkheden in De Fontein

Janneke Hoek (Zwolle, 1995) exposeert met een breed scala aan werk in De Fontein van 31 mei tot 26 juli 2024. Janneke is illustrator, striptekenaar, beginnend meubelmaker, muzikant en bovenal beeldend verhalenverteller. In 2019 behaalde zij haar bachelor in design en illustratie aan Kunstacademie Minerva in Groningen.

Het beeldend werk van Janneke varieert in materialen en technieken, wisselend van installaties van hout of metaal tot linosneden en illustraties. De werken vormen zich vaak tot multimedia illustraties of installaties. Binnen haar werk onderzoekt Janneke verwondering en speelsheid en maakt daarin gebruik van bestaande verhalen passend bij de omgeving waarin zij gepresenteerd worden.

Door gedichten, verhalen en nummers te schrijven en deze om te zetten naar beeld onderzoekt zij één van de oudste ambachten ter wereld: verhalen vertellen. Binnen de zoektocht naar het verhaal, en vooral de mogelijkheden om deze te delen, hakt zij bv paarden uit grote massieve stenen, onderzoekt scheppingsverhalen als Eurynome en vormt hieruit metersgrote afrukken op stof. Een van de vaste ijkpunten binnen Jannekes werk is de natuur en dan vooral het verbinden van de mensen met elkaar en de wereld waarin zij leven. De mens lijkt haar natuur te vergeten, en afgedreven naar iets waarin zij los staat van datgenen waarop (en met wie) zij loopt.

De expositie in De Fontein zal ook juist dit brede scala aan werk laten zien. Janneke heeft eerder op diverse plekken geëxposeerd: in Groningen, Nijeberkoop, Aurich, Hoogwatum en Vierhuizen; in Norg nam zij deel aan Folly Art Norg 2023.

Rondleiding op 14 juni bij de tentoonstelling van Janneke Hoek in De Fontein

Met een kleine groep belangstellenden ging Janneke Hoek 14 juni langs haar tentoongestelde werken in De Fontein. We beginnen in de hal. Janneke vertelt:

‘Ik werk graag met mijn handen, werk met hout, metaal en zeefdruk.’

We staan stil bij twee kleine linosneden, een bij en een libelle. Janneke kiest onderwerpen die zij interessant vindt. Een van haar terugkerende thema’s is de natuur, waarin zij de verbinding zoekt van mensen met elkaar en de wereld waarin zij leven.

‘Het gaat me om de verwondering, anders naar de wereld kijken.’

Veel indruk maakt het grote venster met vier ruiten, waarin met dunne laagjes geverfd hout afbeeldingen zijn verwerkt. De bij en de libelle zijn hierin opnieuw verwerkt. De gaatjes in de vleugels zijn gelaserd.

Een heel grote linosnede in zwartwit laat zien hoe goed zij deze techniek beheerst. De houtsnede Rendierjagers is een uitzondering, want die vond Janneke lastig. ‘Je moet de houtnerf volgen, je kunt geen bochten maken zoals bij lino. Misschien helpt de opleiding meubelmaken die ik pas begonnen ben, weet ik meer over soorten gutsen e.d.’

Het ‘houterige’ doet iemand aan een rotstekening denken.

De Blauwe Stad van de poster is niet te zien op deze expositie.

In een andere ruimte zijn zwartwit werken te zien. Het zijn achterkanten van gebruikte afdrukken, waar Janneke weer afdrukken overheen maakt. Je kunt er van alles in zien. ‘Deze techniek maakt dat het anders wordt dan ik wil.’

Janneke vertelt dat ze een prentenboek in kleur gemaakt heeft waarbij zij mocht kiezen welke stijl ze gebruikte.

Ook maakt Janneke afdrukken op grote doeken, zeefdrukken. Zij vertelt iets over de techniek waarbij ze ook gebruik maakt van scannen en belichten. Op een van die doeken zie je een vrouw afgebeeld die verandert in een vogel. Dat zegt iets over haar zoektocht naar verhalen en mogelijkheden om die te delen. Ze schrijft gedichten, verhalen en nummers en zet die om in beelden. De opleiding aan Academie Minerva zorgde daarbij voor beheersing van veel verschillende technieken.

Heel anders zijn twee kleurrijke werkjes, van restanten verf, waarin met hulpmiddelen als een sponsje of stokje een ritmisch patroon is aangebracht. Ook muziek speelt een rol in haar leven. Janneke bespeelt zelf de saxofoon.

Zij luistert naar opmerkingen en geeft bescheiden antwoord op vragen. Janneke vertelt met haar gevarieerde materialen en technieken in beelden meer dan in woorden. De tentoonstelling is nog te zien tot 26 juli.

Meer informatie: https://www.jannekehoek.nl E-mail: hoekjanneke@gmail.com

Een bijzondere tentoonstelling met papierknipkunst van Guus de Haan is te zien in De Fontein van 19 april tot 31 mei 2024.
Guus de Haan (Epe, 1951) is autodidact wat betreft de papierknipkunst. Na het kleedjesknippen op de kleuterschool ontmoet zij op 13- jarige leeftijd iemand die zich bezighoudt met papierknipkunst. Dat lijkt haar ook wel wat. Het thuisfront stimuleert haar en Guus laat zich uitdagen om met papier en schaar aan de gang te gaan. Urenlang is zij aan het knippen. Inspiratie en uitdaging wisselen elkaar af.
In het begin werkt Guus alleen met zwart papier, maar de laatste jaren gebruikt zij steeds vaker ook gekleurd papier. Of zij past zelf kleur toe in een knipwerk. Zo wordt druk- of schilderkunst samen met het knipwerk gecombineerd.
‘Voor mij is de papierknipkunst een hobby en ik ben ervan overtuigd dat iedereen die plaatjes uit een tijdschrift kan knippen ook papierknipwerk kan maken. Het hoeft echt niet allemaal klein en fijn te zijn.’
In veel werk is de voorliefde voor symmetrie terug te vinden. De veelal figuratieve onderwerpen zijn vaak gerelateerd aan de natuur: bloemen, vogels en vissen wisselen elkaar af. Bloemen uit de Hindeloper klederdracht of verschillende stadswoningen kunnen een aanleiding zijn voor knipwerk. Maar ook het bekijken van Poolse en Litouwse knipwerken beïnvloeden Guus.
‘Laat je inspireren en uitdagen door de tentoonstelling om het ook eens te proberen.’
Guus gebruikt allerlei soorten scharen, van een silhouet- of nagelschaartje tot keukenschaar en schapenscheerschaar. Zij is vrijwilliger in het Lauwersmeergebied.

Guus heeft aan verschillende tentoonstellingen deelgenomen:
in Westerbork (1990), Esjberg (Denemarken, 1994), Openluchtmuseum Arnhem (1997) en in het Museum für Natur und Stadtkultuur (Schwäbisch Gemünd Duitsland). Ook had zij solotentoonstellingen op diverse plekken in de gemeente Epe (van 2017 tot 2003) en in Vierhuizen (2023).

Reacties kunt u schrijven in het kunstboek op de tafel in de hal.
Voor meer informatie of vragen e-mail: haandea@live.nl

Guus stelt zich voor aan een grote groep speciaal geïnteresseerden in de knipkunst. Zij vertelt hoe al tweeduizend jaar geleden in China de veerschaar werd gebruikt, nu bekend als de schaapscheerdersschaar. Die vlijmscherpe schaar was ook in Polen bekend. De bezoekers krijgen een korte demonstratie.

Boerengemeenschappen en arme gezinnen beplakten hun wanden met sitspapier. Ook in Zwitserland, Oekraïne en Rusland werd veel geknipt. Iemand herinnert zich knippen met krantpapier. Guus: ‘Ook cadeaupapier is heel geschikt: kleurig en vaak dun. 80 grams papier knipt het prettigst. Vroeger ging er linnen en katoen doorheen. Vanaf 1600/1700 wordt er met de schaar gewerkt.‘

Met ontzag kijken de bezoekers vervolgens naar ‘De Emder Kaap’, een combinatie van schilder- en knipwerk. Guus vertelt iets over de geschiedenis en hoe zij te werk is gegaan. Gaandeweg komen er meer opmerkingen en vragen bij het bekijken van de werken. Menigeen wil er met de neus bovenop staan. ‘Dan zie je dat heus niet alles perfect is afgewerkt en dat er lijntjes zichtbaar zijn.’

Guus haalt haar inspiratie vaak uit de natuur, bloemen en vogels, maar het kan ook een kaalgevreten vis zijn. Al vouwend en knippend ontstaat een verhaal. Je ogen volgen een lijnenspel, je leert enorm goed kijken. Beelden die bleven hangen kunnen later nog een inspiratiebron zijn. ‘Het is fantasie, creatief zijn en gewoon doen’, vindt Guus.

Iedereen mag er zijn eigen verhaal bij verzinnen. Dat gebeurt al volop.

In één werk komen vogels, graan en bloemen samen. Twee prachtige, grote werken zijn geknipt uit wit kastpapier. Alle onderdelen moeten verbinding hebben. Guus is beïnvloed door Chinees en Pools knipwerk, ook door de vogels uit Litouwse knipkunst. Er zijn speelse landschapjes in red, blue en yellow. En een serie fantasiehuizen met wolken en golven.

Guus gaat zelfs driedimensionaal. Iemand moet aan Escher denken.

Guus had huiswerk beloofd. De voorgetekende figuren op kleurig papier gaan grif van de hand. Sommigen bezoekers beginnen ter plekke al. Guus pakt uit, geeft advies, ook over scharen. Na een uur is iedereen alleen maar enthousiaster geworden. Guus heeft duidelijk gemaakt dat echt iedereen kan knippen.

Barbara Faber (Groningen, 1982) exposeert haar natuurfoto’s in De Fontein samen met Auke Faber (Groningen, 1948) die foto’s in bijzondere technieken laat zien. Een fototentoonstelling van een duo met opmerkelijke beelden. Hun werk hangt in verschillende ruimtes van De Fontein van 1 maart tot 19 april.
Barbara woont in Lewenborg en kiest haar onderwerpen uit de nabije omgeving van Kardinge en het Bevrijdingsbos. Zij laat zich inspireren door de natuur en in het bijzonder door vogels en bloemen. Barbara fotografeert al enkele jaren en volgt daarmee haar enthousiast fotograferende vader.

Auke, aanvankelijk werkzaam in de medische (analoge) fotografie, houdt zich na zijn pensionering bezig met digitale fotografie. Hij onderzoekt allerlei bewerkingen en bijzondere technieken.
Beiden hebben eerder geëxposeerd in De Fontein. Barbara exposeerde bovendien in Warnsveld. Ook is een door haar gemaakte foto in het tijdschrift ‘Noorderland’ geplaatst. Op korte termijn wordt een expositie in het DOK in Lewenborg verwacht.
Auke heeft vaker zijn foto’s in verschillende bewerkingen en technieken laten zien, maar blijft onderzoeken en zichzelf vernieuwen. Hij vertelt er graag over.
Bezoekers van de tentoonstelling kunnen hun reacties schrijven in het kunstboek op de tafel in de hal. Voor meer informatie: aukefaber@live.nl

Een grote groep belangstellenden is afgekomen op de rondleiding bij de duo-fototentoonstelling van de Fabers in De Fontein. Auke Faber heet hen welkom.
Hij vraagt Barbara te beginnen in de hal, waar haar vogelfoto’s hangen. De bezoekers zullen bij beiden verschil in de manier van fotograferen gaan ontdekken.

Barbara vertelt hoe zij met haar camera de natuur in trekt. Als je hoofd vol is geeft dat rust.
Zij komt tot op anderhalve meter afstand vlakbij een ontdekte vogel. Zo kunnen ze een tijdje naar elkaar turen. Barbara werkt met een telelens (zo’n lange toeter), en een snelle sluitertijd. Die bereik je bijvoorbeeld door de camera op ’sport’ in te stellen. De achtergrond wordt vaag, maar de vogel op de voorgrond is haarscherp. Zie dat kleine ronde oogje. Barbara wijst naar een goudvink, een vogel met obesitas, grapt ze. Hij beefde en trilde, wilde ongestoord eten, niet gehinderd door de ‘parachuutjes’. Goudvinken zie je meestal in groepjes, de vrouwtjes zijn grijzig van kleur.
Er komen veel vragen, waar Barbara wel raad mee weet. Zij kent veel vogels, zoekt hun namen op of leert die van vogelaars. In de hal hangt ook een prachtig wilgenkatje met dauwdruppels, sterk uitvergroot. Wonderschoon.
Sommige mensen gaan er zomaar aan voorbij of lopen met een koptelefoon op de natuur in.’
Onbegrijpelijk vindt Barbara. In een andere ruimte hangen insecten. Een heel mooie libellensoort naast een pianostreepvlieg. Schitterend hoe je van zo dichtbij hun ‘vleugelpatroontjes’ ziet. Kortgeleden zag Barbara kolibries. En op vakantie in Kroatië fotografeerde zij o.a. een krekel. Barbara vindt fotograferen heel fijn om te doen. ‘Ik heb autisme en let op details.’ Dat zien we bij het bewonderen van een goudwesp. Is dat een wesp? klinkt het verbaasd.

En dan naar het werk van Auke Faber, die een totaal andere manier van fotograferen heeft. Een van zijn technieken is Light Painting. Op zolder maakt hij een opstelling. De camera op statief, een zo klein mogelijk diafragma, licht uit. Met een gericht bundeltje licht van een zaklamp beweegt hij er een aantal seconden omheen. Het resultaat is een prachtig uitgelicht schaaltje met blauwe bessen. Annie Faber (keramist) maakte het schaaltje.
De foto’s van een bloem op zwarte achtergrond zijn ook prachtig, gemaakt met de Light Painting techniek in de tuin. Een heel ander effect bereikt Auke met een stapel kop en schotels, kleuren en schaduwen. Een stilleven waar toch beweging in schuilt.
‘Herfst’ is een abstract werk dat op bewegend water lijkt. Met weer een andere techniek, Intens Camera Movement, krijgt hij alleen die herfstkleuren. Spelen met filters, diafragma, een langere sluitertijd en ondertussen de camera bewegen. Het resultaat is ernaar.
Tenslotte toont hij een ‘dubbeldruk’, blaadjes op een witte ondergrond en over elkaar heen.
De twee hebben als plan voor de volgende dag: samen op pad om grutto’s te fotograferen!

Jan Thie (Groningen, 1950) exposeert van 12 januari – 1 maart 2024 een deel van zijn schilderwerk in De Fontein.

Jan was tot zijn pensioen ruim veertig jaar werkzaam als ruimtelijk en grafisch ontwerper en vormgever. De afgelopen tien jaar heeft hij zich op de schilderkunst gestort en daar aardig zijn weg in gevonden, wat ook blijkt uit de waardering die hij daarvoor ontvangt.

‘Ik heb onder de enthousiasmerende leiding van kunstenares Hilli Kuilman bij kunstencentrum Vrijdag in Groningen veel geleerd. Waardevolle studiejaren.’

Ondertussen hangen er al veel werken van zijn hand in Groningen en omgeving, maar ook veel verder hier vandaan, tot in Zuid-Frankrijk en Turkije.

‘Lekker schilderen. Dat is wat ik wil, dat is wat ik doe. Creatief bezig zijn, liefst zo los en vrij mogelijk.’

Jan werkt vooral met acrylverf, soft pastel, inkten en houtskool. Betaalbare schilderijen op papier, doek of karton. Vaak iets met mensen, soms ook met honden. Hij werkt bij voorkeur op groot formaat.

‘Ik ben met hart en ziel bezig waar ik me goed bij voel: schilderen, reizen, sporten.’

Jan heeft eerder op verschillende plekken in Groningen tentoonstellingen gehad.

Voor meer informatie of contact zie zijn website www.thie.nl en info@thie.nl

Op vrijdag 9 februari 2024 om 11:00 uur geeft Jan een rondleiding langs zijn geëxposeerde werken.

Op vrijdag 9 februari 2024 om 11:00 uur geeft Jan een rondleiding langs zijn geëxposeerde werken.

Jan Boter (Groningen, 1946) exposeert van 10 november 2023 tot 8 januari 2024 in De Fontein zijn schilderingen met het onderwerp LICHT.

‘Een tekenleraar op de Kweekschool heeft mij tot teken- en schilderplezier gebracht. Tijdens mijn werkzame leven heb ik tekenen vooral beperkt tot houtskoolschetsen in de zomervakanties.’

Na zijn pensionering schildert Jan met acryl vooral landschappen. Zijn favoriete onderwerpen zijn: Het Waddengebied, natuur in Drenthe en sinds hij in het boek ‘Een Groninger pastorie in de storm’ (van J.A. Ader-Appels) de aanhaling uit Jesaja ‘De nacht licht als de dag’ tegenkwam: LICHT.

‘Want licht is hoop in duistere tijden. Maar licht geeft ook kleur.’

Jan vindt het leuk om te exposeren in ruimten waar mensen in- en uitlopen en samenkomen. Ze zien bij toeval een schilderij van hem en daar krijgt hij dan soms een reactie op. In Het Zonnehuis in Zuidhorn, het Gezondheidscentrum in Lewenborg en eerder in de Fontein, waar hij samen met Auke Faber exposeerde.

Af en toe staat de mens in de natuur centraal. Langzaam maar zeker worden zijn schilderijen minder naturalistisch, zoals in Storm aan de kust.

Sinds zijn pensionering volgt Jan inspirerende schilderlessen bij Irma Reimert.

(https://www.atelier-irmareimert.nl)

‘Lessen waarin je zelf het onderwerp kiest en waarin je begeleiding en feedback ontvangt op jouw niveau.’

Voor meer informatie is Jan te bereiken via: j.boter@ziggo.nl

Op de laatste dag van november in 2023 geeft Jan Boter een rondleiding bij zijn recente schilderwerken die in De Fontein tentoongesteld zijn. Ze hangen daar nog tot 12 januari 2024.
Jan begint zijn rondleiding bij het drieluik ‘De nacht licht als de dag’. Het zegt alles over het thema van deze tentoonstelling, ‘Licht’.
Hij licht dit toe met het boek van J.A. Ader-Appels in de hand: ‘Een Groninger pastorie in de storm’. Jan wilde een drieluik schilderen en ‘een dag van 24 uur met licht en donker’. In het boek las hij ‘de oplossing’, een citaat uit Jesaja: ‘De nacht licht als de dag’. (Het boek beschrijft het levensverhaal van een jonge Groningse dominee die zijn hulp aan enige honderden joodse landgenoten in de jaren 1940-1945 met de dood moet bekopen.)

Licht vorm geven blijft een ingewikkeld proces, vindt Jan. Licht geeft ook kleur. Naast het drieluik zien we ‘Het Noorderlicht’ in blauwen en groenen. Ook in de hal een abstract vorm gegeven herfstzon, dwars door de bomen en weerspiegeld in het water. Jan werkt in acryl en gebruikt vooral de kwast. Soms maakt hij geheel of gedeeltelijk gebruik van een druktechniek. Zoals in ‘Woest water’. We zien hoe Jan ‘Het Wad’ beleeft, want daar gaat het om, beleving. Jan wil de emotie die een plek bij hem oproept tot uitdrukking brengen. Hij probeert zoveel mogelijk uit de basiskleuren te halen. Jan werkt vooral vanuit de fantasie naar een bepaalde vorm van abstractie. Dat is hier voortdurend ‘LICHT’.
Jan is abstracter gaan werken. Heel af en toe verschijnt er een mensfiguur, maar de natuur staat centraal. Bij een schilderij dat brand weergeeft, in prachtige gelen en paarsen, staat een versteende mensfiguur. In een Gronings landschap duikt een groepje mensen op, het zouden vluchtelingen kunnen zijn.
Er komen vragen en opmerkingen. Jan volgt nog steeds lessen, maar schildert ook thuis. Wanneer iets klaar is? Hij vertelt twee dagen niet naar het werk te kijken en weet dan of hij tevreden dan wel teleurgesteld is. Als hij schildert is hij er helemaal ‘in’.
Licht is kleur en licht is hoop, licht geeft moed.

Maria Ufkes (Groningen) exposeert in De Fontein van 29 september – 10 november met houtsneden, collages en werk in gemengde technieken.

Maria volgde lessen bij Antje Veldstra, Lammert Joustra, Marijke de Jong en Mirjam Rinkel.

Sinds een jaar of twintig is zij actief in verschillende ateliers. Maria ‘hangt graag in kerken rond’, dicht bij het sacrale binnen en het leven buiten.

De plek waar Maria exposeert is voor haar dan ook de brug naar haar thema’s. Nadat zij recent (bedreigde) vogels op landkaarten liet zien, ontstaan in corona tijd, komt zij nu uit bij de Hof van Eden. Als tuinvrouw ziet ook Maria de zeer snelle afname van insecten, bloemen en bomen en de toename van stenen ’voortuinen’.

‘Laat ons het zaadje doorgeven en soms is het zelf al uitgezaaid’.

Het wonder van de schepping heeft respect en aandacht nodig en dat wil Maria met haar werk laten zien.

‘Met “Paradijselijk” probeer ik vragen te stellen aan de kijker. Want waardering voor en het bewaren en bewonderen van de schepping hebben we allemaal nodig. Hierbij zijn de verhalen uit ‘Het grote Boek’ fascinerend. Wat laten wij achter voor de volgende generatie?

Waar putten wij hoop en daadkracht uit? Wat zeggen de verhalen ons?’

Maria laat zich inspireren tijdens fietstochten rond oude kerken tijdens de wisselende seizoenen. Risico’s nemen met technieken en het spelen met ideeën brengt haar steeds weer bij de natuur die ons nog omgeeft. ‘De uitdaging ligt voor mij in het “kleuren buiten de lijnen” en daarbij durven experimenteren met een knipoog van gemengde techniek en met soms overdreven vormen. Zo ontstaan ook de illustraties bij gedichten van Tonko Ufkes of komen later gedichten van Tonko bij mijn werk.’

Maria geeft een rondleiding bij haar werk op donderdag 5 oktober om 11:30 uur.

Voor meer informatie of contact zie het Kunstboek op de tafel in de hal, de websites www.flickr.com/photos/drukmuk, www.tonkoufkes.nl en e-mail: maria.ufkes@gmail.com

Rondleiding in een ‘paradijselijke’ tuin

Op 5 oktober heeft Maria Ufkes-Kayatz een rondleiding gegeven bij haar werk dat momenteel in De Fontein hangt en daar nog tot 10 november te zien is.
Voor een tiental geïnteresseerde bezoekers leidt Maria in de hal haar werk kort in. Zij vertelt ‘vaak in kerken rond te hangen’ en vindt dat haar werk eigenlijk ook in een kerk geëxposeerd moet worden. Zij wil nadrukkelijk mensen aan het denken zetten.
Vaak werkt zij samen met haar man Tonko, ‘Gereformeerd en Luthers samen op weg’. Hij schrijft poëzie in het Gronings en leest voor bij de ‘Scheppingsdagen’ van Maria. Later opnieuw bij ‘De tuin’, een serie ontstaan naar aanleiding van zijn gedichten.
Samenwerken als een synthese, waarbij ieder zijn eigen invalshoek heeft, elk zijn eigen werkgebied om elkaar de ruimte te geven.
Maria maakt gebruik van verschillende materialen en technieken: pastelkrijt, acryl, olieverf op waterbasis of gesso met vloeipapier, collages en grafische technieken zoals de houtsnede bijvoorbeeld. Zij durft te experimenteren!
Maria vraagt: Hoe gaan wij om met de schepping? Hoeveel vlinders hebben wij nog? Wat zijn wìj nog? We moeten blijven zaaien. Het is vijf voor twaalf: hoor en zie de sirenes in de ‘Hof van Eden’. De ‘Blauwe engel’ is juist weer heel verstild, een houtsnede dun met verf afgedrukt. Behalve appels zijn er ook pruimen in de geschilderde ‘Hof van Eden’.
We moeten onze ogen, oren en hart openen om te ontdekken.
In de wachtruimtehal zijn ‘Biddende klaprozen’ te zien. Hier is weer gesso bij gebruikt.
Van ‘De Tuun’ is een harmonicaboekje uitgegeven. Deze serie wordt hier in De Fontein voor het eerst tentoongesteld. Het werk komt hier goed tot zijn recht, vindt Maria.
Tonko vertelt over de tuin van zijn overleden vader: het zaaien, alles was klaar, maar het oogsten bleef voor de achterblijvers. Een cyclisch proces. ‘Een tuin om in te wonen.’
Maria is ook bezig als ‘tuinvrouw’ samen met anderen. ‘Een tuin geeft troost’, zei een vluchteling daar.
De map met gedichten blijft achter op de tafel bij het Kunstboek, zodat ook andere bezoekers de gedichten kunnen lezen bij de afbeeldingen. Een rijke samenwerking, een rijke veelzijdige tentoonstelling.

Aliese Oostmeijer-Pot (Groningen, 1972) exposeert van 25 augustus tot 29 september 2023 in De Fontein met foto’s.
Aliese is opgegroeid op een boerderij in Rhederveld, Oost-Groningen, dicht bij de Duitse grens. Voor een facilitaire opleiding gaat zij naar Groningen, gevolgd door een winterseizoen in de horeca in Zwitserland. Na een aantal jaren in Delft keert Aliese terug naar haar thuis, Groningen.
Aliese maakte al in haar tienerjaren graag foto’s, toen nog analoog. Al gauw pikt zij het fototoestel van haar ouders en maakt foto’s tijdens vakanties. Rond 2005 komt er een kleine digitale camera in huis. Drie jaar later wordt dit een digitale spiegelreflex camera. Aliese wordt ook lid van fotoclub Daguerre in stad en is dat nog steeds. ‘Hier leer ik ook veel, vooral door te kijken en luisteren naar anderen.’
Al gauw gaat zij cursussen volgen: een basiscursus en de cursus fotoshop gevolgd door cursussen mentoraat en abstracte fotografie.
Op de expositie in De Fontein is een verzameling verschillende foto’s te zien. ‘Nog steeds fotografeer ik van alles. Het leukst vind ik landschappen, natuur en abstract, vooral weerspiegelingen.’ Het meest bijzonder zijn foto’s van het Noorderlicht, gemaakt op Terschelling.

Inmiddels werkt Aliese met veel plezier in de Dilgt in Haren. ‘Daar hangt regelmatig werk van mij en ook in wijkcentrum Trefpunt in Beijum. En met de fotoclub exposeren we.’

In het Kunstboek op de tafel in de hal kunt u reacties schrijven. Voor vragen kunt u mailen naar fotowerkaop@gmail.com. Zie ook de website www.defontein.info.

Op donderdag 7 september om 11:30 uur geeft Aliese een rondleiding bij haar werk.

Met een grote groep belangstellenden start Aliese de rondleiding bij haar foto’s in de hal. Voor een klein deel is het recent werk. De overige foto’s komen uit haar omvangrijke archief. Dat was keuzestress voor Aliese.

Een heel bijzondere foto is die van het Noorderlicht op Terschelling. De camera op statief en een lange sluitertijd. Met vele andere fotografen toch een heel eigen foto maken door een andere kant op te kijken, vertelt ze bij de tweede Noorderlichtfoto. Aliese wijst ons op allerlei details.

Een hele wand in de hal wordt in beslag genomen door abstracte foto’s van de Meikermis. Geen botsauto’s en draaimolens, maar het grote reuzenrad. Veel licht, veel beweging. De camera op kniehoogte op statief en een lange sluitertijd. Steeds bijna dezelfde plek, maar vanuit een ander oogpunt. Wachten tot het donker genoeg is, ’s avonds tussen negen en tien uur.

Er is ook een serie ‘plaatjes uit de stad’: het Groninger Museum, DOT en de Vismarkt.

Bij een reeks foto’s van oude auto’s hoort een heel ander verhaal: het is 2017 bij een broer in Canada. Prachtige roestkleuren. De foto’s zijn zo opgehangen dat er sturende kijklijnen ontstaan.

Er worden Aliese veel vragen gesteld. Zij vertelt hoe zij op de fotoclub anders heeft leren kijken en nog kritischer geworden is. De fotoliefhebbers praten nog lang na.

Deze zomer exposeert Tjitske Dijkstra (1962) in De Fontein met bijzondere borduurkunst van 7 juni tot 25 augustus. Tjitske is een verwoed verzamelaar geworden van borduurschilderijen nadat zij die in een kringloopwinkel zag hangen.
De afgelopen jaren heeft zij honderden borduurwerken verzameld en daar bekleedt zij stoelen en banken mee. De borduursels verwerkt zij in jassen, jurken en tassen. Tjitske draagt die ook zelf en is zo haar eigen visitekaartje.
In het ‘gewone’ leven is Tjitske rekendocent op het ROC Alfa-College te Groningen.
In het Martini Ziekenhuis staat een bank van haar hand. Na een tentoonstelling daar is de ‘Uit en Thuis’ bank aangekocht, heeft er zijn plek veroverd. De bank is uitgegroeid tot een sociaal-maatschappelijk kunstproject. Tjitske probeert met haar werken mensen te ‘raken’.
Zij heeft ook de actie origami kraanvogels verzamelen geïnitieerd ter nagedachtenis aan de 298 slachtoffers van de MH 17. Een collega-vriendin zat in die MH 17.
Ook maakt Tjitske collages. Haar hele leven is zij al creatief bezig. Zij heeft toneel gespeeld, geregisseerd, gedichten en musicals geschreven en samen met haar man organiseert zij culturele evenementen.
Door haar opleiding aan de Kunstacademie Friesland wordt Tjitske uitgedaagd met andere materialen te werken en met verrassende resultaten, die zij in de tentoonstelling in De Fontein wil laten zien.
Momenteel is zij bezig met het project ‘Opsichtlike Rêst-Stekjes’. Haar plan is om op verschillende plekken in Friesland kussens te maken voor binnen- en buitenbanken met geborduurde portretten erop van markante dorpsbewoners die niet meer in leven zijn. Zij doet soms een beroep op mensen in de dorpen om mee te borduren.

Tjitske exposeert regelmatig. Zo was er eerder werk van haar te zien op textielfestival de Weerribben, in Pieterburen, Leens, Emmen en Hilversum, Borne, Vierhuizen en Metslawier.

Reacties kunt u schrijven in het Kunstboek op de tafel in de hal.
Meer informatie is te vinden op haar website www.echttjitske.nl en voor vragen en of opmerkingen kunt u contact opnemen via haar e-mail: tjitske.dijkstra@kpnmail.nl

Op woensdag 21 juni om 11:30 uur geeft Tjitske een rondleiding bij haar werk

Op woensdag 21 juni heeft Tjitske Dijkstra een rondleiding gegeven bij de kunstwerken die momenteel in De Fontein te zien zijn. Een grote groep belangstellenden luisterde naar haar enthousiaste verhalen. Tjitske maakt gebruik van oude, afgedankte borduurwerken, inclusief de lijsten, om er vervolgens kunstwerken van te maken die zij een eigen draai geeft. Alles wat ze maakt is op basis van hergebruik! Zo heeft zij verzamelde borduurwerken van Dorus Rijkers en andere pijp rokende mannen gebruikt om een rookstoel te bekleden. De biddende handen van Dürer zijn vaak geborduurd. Tjitske heeft er 12 aan elkaar gezet om er zo de 12 apostelen van te maken. Er hangen ook 2 exemplaren van de bekende Mona Lisa. Op de eerste heeft Tjitske de Gulden snede geborduurd, die perfect aansluit bij het schilderij. De andere heeft zij omgekeerd in de lijst geplaatst. Je kijkt dus tegen de achterzijde van het borduurwerk aan. Het lijkt nu of de Mona Lisa huilt!
In zaal 1 hangt het werk met de titel ‘Hollands Glorie’, een jurk met diverse afbeeldingen van Hollandse molens, huizen etc. Het is een verwijzing naar de Gouden Eeuw. Daarom is de tors ook uitgevoerd in goud. Opvallend aan het werk van Tjitske is dat je er aan mag komen! Zo staat er in het Martini Ziekenhuis een bank van haar hand: ‘de uit- en thuisbank’. Deze is aangekocht door het ziekenhuis en wordt zo intensief gebruikt, dat hij nu in reparatie is!
Er hangt ook een drieluik met de titel ‘Uit de kast’, werken uitgevoerd in jute. Het eerste werk laat een vaag portret zien. In het tweede deel is de jute uit elkaar gehaald, zodat het een vrijwel leeg beeld achterlaat. Een tors springt uit de lijst in het derde paneel. De knipoog in dit toch wel gevoelige onderwerp is de manier waarop het drieluik is opgehangen: de kleerhangers verwijzen letterlijk naar de uitdrukking: ‘uit de kast komen’.
Een drietal werken uit een grotere serie zijn in zaal 3 te zien. Ze bevatten veel symbolische verwijzingen. In de hal is meer informatie over deze werken te vinden.
Het werk van Tjitske blijft hangen tot 25 augustus, dus u hebt de hele zomer nog om ervan te genieten.

Van 14 april tot 2 juni 2023 exposeert Lammert Joustra zijn werk in De Fontein.

Lammert Joustra (Groningen, 1960) tekent, schildert en beeldhouwt. Hij is opgeleid aan de Academie Minerva (1981-1986) en deed daarna de docentenopleiding tekenen aan De Minerva (1986-1991). Hij is vanaf 1990 verbonden aan het Wessel Gansfort als docent tekenen.

Het tekenen, schilderen en beeldhouwen van mensen en dieren in eigen omgeving heeft zijn grootste interesse. ‘Daarvoor heb ik een snelle, vlotte stijl ontwikkeld, omdat je meestal maar weinig tijd krijgt als je deze onderwerpen in levende lijve neerzet.’

Al tekenend weet hij onderwerpen snel in lijn en licht-donker te vatten. Met schilderen wordt dat al wat lastiger. Nadat de compositie is vastgelegd probeert hij kleuren, lichtval en sfeer weer te geven. Daartoe moet hij het juiste moment afwachten.

Een schilder van stillevens zorgt dat het licht van één kant komt en niet snel verandert. Omdat Lammert in een veranderende situatie werkt moet hij een aantal snelle keuzes maken. ‘Spannend. Maar als het lukt ook zeer bevredigend.’

Ook oefent Lammert veel door regelmatig model en portret te schilderen met een aantal collega’s. Maar buiten schilderen heeft zijn voorkeur vanwege het spel van kleur en licht.

Op vrijdag 12 mei geeft Lammert Joustra een rondleiding bij zijn werk om 15:00 uur.

In de hal staan we uitgebreid stil bij een aantal bekende modellen. De karakters zijn treffend weer gegeven, qua sfeer en licht-donker; o.a. Matthijs Röling, zijn leermeester.

Lammert werkt bij daglicht en geeft aan hoe hij de kleur van kleding en huid weergeeft. Een groep Texelse schapen vormt het begin van allerlei andere dieren die we te zien krijgen: koeien, paarden, een varken. Eigenlijk wilde hij wel dierenarts worden. Lammert is een trouw bezoeker van de Zuidlaarder Markt, vooral voor de koeien. We bewonderen een tekening van een schaap in gewassen inkt.

Lammert is opgegroeid in Zuidwolde, ging later naar Appingedam. Hij ging mee met zijn opa die smid was en keek dan goed rond. Of er was een meester die zijn leerlingen meenam. Dat doet Lammert later ook zelf met zijn leerlingen van het Wessel Gansfort waar hij les geeft. Naar een dierentuin en Hortus. Aanvankelijk ziet hij de academie niet zo zitten, maar achteraf is hij blij met de opleiding aan de Minerva. Hij zocht daar de voor hem juiste leermeesters.

Leek, Wierum en Moddergat komen voorbij, maar ook een aquarel van een zoutwinning in Frankrijk.

Al vroeg boetseert hij ook dieren. Dat helpt hem weer bij het tekenen. De anatomie transformeren. Je leert beter kijken. Hij legt uit wat vorm en restvorm betekenen.

Lammert exposeert vaker en werkt o.a. voor natuurinstanties of doet af en toe projecten. Tenslotte laat hij nog een aantal schetsen zien. Aarzelend komen er vragen en opmerkingen: je kunt zo’n ras verteller nauwelijks onderbreken.

In de Veertigdagentijd exposeert Harrie Medema van 21 februari tot 14 april met een serie schilderijen rond het thema ‘De Magdalena Laundries’. Harrie is 2022 afgestudeerd aan de Klassieke Academie in Groningen. Deze 5-jarige opleiding bood hem de gelegenheid om zich op kunstgebied te ontplooien. Voor zijn afstuderen koos hij voor het thema Maria Magdalena, icoon in christelijke kring en ver daarbuiten. Verschillende thema’s rond haar persoon wil hij onderzoeken en schilderen.

Dit thema richt zich op het fenomeen van de Magdalena laundries in Ierland. Die laundries (wasserijen) waren opgericht door de Katholieken kerk, werden geleid door nonnen en waren bedoeld om vrouwen in moeilijkheden op te vangen. De wasserijen bleken echter oorden te zijn met een schaduwkant. De vrouwen leidden een hard bestaan als wasvrouwen, waren verstoken van liefde en bestaansrecht. Het ging om verlating, gedwongen afstaan van kinderen (adoptie), over verscheurde families en vergeten worden.

De schilderijen over de wasserijen zijn veelal in tonale kleuren opgezet, zo accentueert Harrie de grauwheid van het bestaan daar. De getoonde vrouwen zijn summier uitgewerkt, om op die manier hun leven in de anonimiteit te benadrukken.

Harrie vertelt een verhaal over personen of gebeurtenissen. Op de expositie zijn elf schilderijen te zien die een tijdlijn volgen. Het begint met de aanleiding om als vrouw te worden opgenomen in de wasserij, de sfeer tijdens het werk daar en het eindigt met een wasvrouw nog vol emotie en verdriet terugblikkend op haar bijna voorbije leven.

Harrie zoekt ook naar mogelijkheden om zijn kunst te verbinden met andere kunstvormen. Bij enkele schilderijen geeft hij muzieksuggesties die het schilderij in zijn beleving versterken.

Op woensdag 1 maart om 11:30 uur geeft Harrie een rondleiding bij zijn werk. Voor meer informatie zie het Kunstboek op de tafel in de hal waar u ook uw reacties in kunt schrijven, tevens zijn website en e-mailadres: https://harriemedema.nl en harrie55@icloud.com

Vanwege de vele belangstellenden zal Harrie opnieuw een rondleiding verzorgen bij zijn werk op vrijdag 31 maart om 11:00 uur

Rondleiding bij schilderijen ‘De Magdalena Laundries’

Wie was Maria Magdalena? Schilder Harrie Medema vertelt hoe hij die naam heeft gekoppeld aan zijn werk. Hij laat muziek horen als introductie bij een ontroostbare vrouw na haar verblijf in de laundry, wasserij. Muziek kan de beleving van een schilderij ondersteunen, meent hij. We horen tijdens zijn presentatie regelmatig fragmenten, klassiek en modern.

We zien de wasvrouwen bezig. De kleuren op de schilderingen accentueren vaak de grauwheid van het bestaan. Die laundries zijn opgericht door de Katholieke Kerk en werden geleid door nonnen. ‘Gevallen vrouwen’, ongewenst zwanger of in andere moeilijkheden werden daar opgevangen, moesten boete doen als wasvrouw. Harrie heeft veel onderzoek gedaan en zich goed gedocumenteerd, veel schetsen gemaakt. Ook heeft hij een schilderij op Facebook geplaatst, als mogelijkheid tot contact met lotgenoten. Al snel komt er een reactie van iemand die er heeft geleefd en het beeld herkent.

De wasvrouwen mogen niet met elkaar praten, een non kijkt oplettend rond. Het is een hard bestaan zonder betaling, zonder liefde en gedwongen afstaan van kinderen. We zien een vrouw in zwartwit, transparant geschilderd. En twee jongens die in aanmerking komen voor adoptie en dat liefst zo jong mogelijk. Als er geen animo is blijven zij daar, gaan wel naar school, maar mogen zich niet mengen tussen andere kinderen. Ter illustratie heeft Harrie een brief opgehangen van een Amerikaans echtpaar dat snel moet beslissen. Er is veel geld mee gemoeid.

Soms probeert een vrouw te vluchten, zoals op een ander schilderij weergegeven is. Dat lukt niet altijd of ze wordt zelfs teruggebracht. Op het schilderij met de centrale hal staat Maria Magdalena in een nis, haar handen naar beneden: dit had zij nooit geweten. De overheid wist het wel, maar greep niet in. Pas toen er bij Dublin een grafveld gevonden werd met 800 kinderlijkjes werd het bekend. In 1996 is de laatste laundry gesloten. Schande gaat boven gevoel. Een non vertelt dan hoe zij ook zelf getraumatiseerd is.

Op een schildering van een bestaande locatie is een teruggekeerd kind te zien, nu een volwassen man. Hoe heeft zijn moeder hier geleefd? Een ontroerend wit kinderwiegje is blijven staan als stille getuige. Het muziekfragment geeft weer hoe die zoon zich gevoeld moet hebben toen hij daar stond.

Het laatste schilderij van dit ‘beeldverhaal’ toont twee vrouwen, een nog steeds getraumatiseerde wasvrouw, niet wetend hoe een nieuw bestaan op te bouwen, en Maria Magdalena die voor haar zielenheil bidt.

Vragen van de belangstellenden worden opmerkingen, verhalen en ontdekken hoe actueel dit allemaal is. Harrie werkt al aan een nieuwe serie over Maria Magdalena. Wat is er waar van alle verhalen over haar? En hoe zou het zijn als Maria Magdalena nu zou leven?

Zijn fascinatie voor haar was de aanleiding voor deze bijzondere serie.

Van 13 januari tot 17 februari 2023 is er een tentoonstelling met foto’s van Jan Bos in De Fontein.
Jan Hendrik Bos (Delfzijl, 1945) kreeg als kleuter hersenvliesontsteking en is daardoor zijn hele leven doof gebleven. Op driejarige leeftijd ging hij naar het internaat van de Dovenschool Guyot te Groningen. Hier heeft hij zijn lagere en middelbare school doorlopen.
Na een stageperiode als doka leerling bij de Centrale Fotodienst van de Universiteit Groningen kreeg Jan daar een vaste aanstelling. Hij heeft er veertig jaar gewerkt.
Tijdens zijn werkzame periode bij de Centrale Fotodienst heeft Jan hier als eerste dove in Nederland zijn Laborant- en Bedrijfsfotografie diploma’s behaald.
‘Ook mocht ik veel illustraties voor studenten verzorgen, waarin ik creativiteit kon laten zien.’
Na zijn pensioen werd Jan freelance fotograaf en gaf hij fotografie les, o.a. aan de Doven Sociëteit in Groningen.
‘Mijn hobby is het fotograferen van de geschiedenis van objecten zoals gebouwen en tewaterlatingen in de provincie Groningen.’
Hierbij hebben creativiteit, fotobewerking via computerprogramma’s zijn voorkeuren.
‘Thuis heb ik een verzameling van oude fototoestellen en filmcamera’s uit de periode
1935-1980.’
Onlangs heeft Jan ongeveer 5000 fotodia’s geschonken aan de Groninger Archieven.
Voor meer informatie, vragen of aanschaf van een foto zie het mailadres van Jan Bos in de kunstmap in de hal. Daarin kunt u ook uw reacties schrijven.

Mail: jhbos@tele2.nl

Het hele jaar door wordt in De Fontein beeldende kunst tentoongesteld - van olieverfschilderijen, aquarellen, litho’s, tekeningen en foto’s tot textiele werkvormen en installaties. Om de zes tot acht weken is er nieuw werk te zien. Regelmatig zijn er rondleidingen met de kunstenaar. Op de tafel in de hal is achtergrondinformatie te vinden over de makers en hun werk.

Vanaf woensdag 2 november, Allerzielen, stelt Philippine Lugtigheid haar ‘rouwdoeken’ ten toon in De Fontein, speciaal voor deze periode van het jaar. Het werk blijft daar hangen tot 10 januari 2023.
Philippine (Deventer, 1940) exposeerde eerder dit jaar in de Fontein met bijzondere werken.
Zij verwerkt gebeurtenissen uit haar leven in schilderingen. Philippine volgde cursussen, maar heeft vooral zelf gewerkt en ontdekt.

Behalve haar ‘rouwdoeken’ hangen er ook foto’s. Philippine ontdekte Hebreeuwse letters op grafstenen op begraafplaatsen in Groningen en Oudeschans b.v. In de stilte van een zondagochtend ontstonden zo foto’s van deze graftuinen. Later fotografeert zij nog specifiek de Hebreeuwse letters bij een andere begraafplaats. De foto’s in De Fontein spreken voor zich.

De ‘rouwdoeken’ hebben een eigen verhaal. Als een geliefde van haar overlijdt moet zij het verdriet een plek geven en schrijft Philippine een gedicht op doek. Eén zo’n doek hangt nu in De Fontein. Het blijkt een goede manier om gestorvenen te
gedenken. Voor een lieve vriendin, in korte tijd overleden aan een ernstige ziekte, maakt zij eveneens een doek. In herinnering aan een gezamenlijke wandeling langs bloemen, vervaardigt zij de ‘rouwdoek met irissen voor Marthe’ met een geschreven gedicht. Het helpt Philippine en anderen om de dood te verwerken. Philippine werkt ook met Chinees zijdevloeipapier waar zij teksten op schrijft. Van rollen van de bast van de moerbeiboom vormt zij een cocon waaruit rupsen kruipen die tot vlinders worden: symbool voor de dood. Daarmee herdenkt zij vriendin Els. ‘Een ruimtelijk werk’ dat ook aanwezig is op de tentoonstelling. Geen grote tentoonstelling maar met boeiend werk dat tot nadenken stemt en om stil van te genieten.

Philippine geeft een rondleiding bij haar werk op donderdag, 17 november om 11:30 uur.
Voor meer informatie en vragen zie de kunstmap in de hal, haar website en e-mail
https://philippinelugtigheid.wordpress.com
en philippinelugtigheid@hotmail.com

Rondleiding op 17 november bij de rouwdoeken van Philippine Lugtigheid

Voor een kleine, geïnteresseerde groep bezoekers geeft Philippine een rondleiding langs haar tentoongestelde werken in De Fontein.

Eerst bekijken we foto’s van grafstenen op de Joodse begraafplaats in Nieuweschans. Een kleine begraafplaats dicht bij de Duitse grens. Op een mistige zondagmorgen wil Philippine daar foto’s nemen. De stenen met Hebreeuwse letters die haar zo intrigeren op de voorgrond, in de verte erachter de bomen. Die doodstille wereld in de optrekkende mist ontroert haar.

Zij heeft interesse in rouw. Het hoort bij het leven. Er is moed nodig om je eigen beeld te gaan ontdekken. Het mogen bestaan ervaren na de vraag ‘wie ben ik’.

Tijdens een creatieve therapie maakt Philippine een boek, ‘getekend verleden’ en is zelf verbaasd over wat ze weergeeft. Daarna blijft ze schilderen. Het zijn confrontaties met haarzelf, heftig en verdrietig. Als een geliefde van haar overlijdt schrijft ze een gedicht op doek: ‘De taal van de liefde is tot zwijgen gebracht, de stilte duurt’.

Het is voor Philippine een manier om verdriet een plek te geven. Voor haar overleden vriendin maakt zij eveneens een doek met gedicht, in herinnering aan een gezamenlijke wandeling langs een veld met bloemen. ‘Rouwdoek met irissen voor Martha.’ Het helpt niet alleen haarzelf maar ook anderen de dood te verwerken.

Ook werkt Philippine met handgeschept zijdevloeipapier, schrijft er teksten op met Oost-Indische inkt en tekent er bladeren bij met kleurpotlood.

Als zij van vrienden rollen bast van de moerbeiboom krijgt weet zij aanvankelijk niet wat ermee aan te vangen. Zij rolt ze in elkaar, naait ze aan elkaar en zo ontstaat een cocon. Dat woord brengt haar bij rupsen en vlinders, symbool voor de dood. Zo laat zij met dit werk een heel transformatieproces zien. Die cocon hangt nu stil in de kerkzaal. Wonderlijk mooi.

De rouwdoeken van Philippine Lugtigheid in De Fontein zijn nog te zien tot 13 januari 2023.

Van 16 september tot 2 november 2022 zijn er in De Fontein schilderingen te zien van Fréderique Mok en Christel Klamer. Zij hebben de afgelopen jaren verschillende keren samen geëxposeerd, onder andere in Groningen, Borg Verhildersum in Leens, in de gemeentehuizen van Zuidhorn en Leek en ook in het kerkje van Den Horn. Hun werk is heel verschillend, Fréderique en Christel vinden het leuk om dat te laten zien.

Fréderique was werkzaam in het kleuteronderwijs en maakte graag tekeningen op het bord voor de kinderen. Toen zij later bij Jeugdzorg werkte had zij weinig tijd om iets aan tekenen en schilderen te doen. Pas na haar pensioen kwam er tijd vrij en is zij schilderlessen en workshops gaan volgen.

Vooral op het gebied van techniek, materiaalkennis en compositie heeft zij daar veel van opgestoken. Fréderique werkt met houtskool, soms met pastelkrijt, maar acrylverf heeft haar voorkeur.

‘Meestal schilder ik landschappen, zowel naar de werkelijkheid als abstract. Ik laat mij vaak inspireren door foto’s, maar meestal werk ik vanuit mijn eigen fantasie.’

Christel werd vanuit haar vak als bouwkundig tekenaar geconfronteerd met het feit dat zij in haar werk gebonden was aan vaste regels: rekening houden met wensen van opdrachtgevers, alles in zwart-wit en werken volgens een vaste schaal.

Als tegenhanger ontstond de behoefte met iets heel anders bezig te gaan. Zo begon zij zo’n veertig jaar geleden te schilderen.

‘Het liefst werk ik met pastelkrijt. Vooral de mogelijkheid om speelse lijnen te gebruiken en warme kleuren is heel aantrekkelijk. Ik kan nu beweging en diepte in mijn werk brengen. Wat onderwerpen betreft kan ik vrijelijk wisselen tussen de beweeglijkheid in bijvoorbeeld zeegezichten en de stille stralingskracht van bloemen.’

Meer informatie is te vinden op de tafel in de hal.

De exposanten geven een rondleiding op woensdag 12 oktober om 11:00 uur.

Woensdag 12 oktober jl. hebben Fréderique en Christel een interessante rondleiding gegeven bij hun schilderingen in De Fontein. De sfeervolle werken hangen daar nog tot 2 november. Aan een grote groep belangstellenden vertellen de twee hoe ze zover gekomen zijn, over hun onderwerpen en technieken.

Christel werkte als bouwkundig tekenaar in Duitsland. Later volgt zij In Nederland een opleiding bij de Noordelijke Aquarellisten, de latere Klassieke Opleiding. Tijdens een expositie in het Koetshuis (Nienoord) leert zij Fréderique kennen. Daarna hebben ze samen les en exposeren voortaan samen.

Fréderique ontwikkelde haar tekentalent in het kleuteronderwijs. Later werkt ze bij Jeugdzorg. Pas na haar pensioen is er tijd voor schilderlessen en workshops. Zo leert zij meer over technieken en materialen. Bomen zijn haar favorieten. Ze werkt met foto’s, maar ook naar fantasie. Zij raakt geboeid door de steeds veranderende seizoenen. Fréderique werkt vooral met acryl, soms zo dun opgebracht dat het aquarel lijkt.
Al snel komen er vragen, bijvoorbeeld over al dan niet glas voor het werk, welke dragers gebruikt zijn. Maar ook hoe zij op een titel komt. ‘Soms vanuit de fantasie, dan denk ik daar zou ik wel willen zijn. Soms vanuit de sfeer.’

Voor Christel is het belangrijk dat zij met pastelkrijt werkt. ‘Zo ben ik met mijn handen in het krijt, zit ik er fijn dicht op.’ Zij gebruikt een pastelsoort die heel poederig is. Christel heeft een focuspunt en laat de kleuren naar de kanten vervagen. Haar onderwerpen zijn bloemen, bergen en zeegezichten.

Er komen vragen over wat een schildering voorstelt. Opeens laat iedereen zijn verbeelding werken. Ik zie een hand en ik zie een boerderij. Door je fantasie te gebruiken blijft een werk spannend. We raken niet uitgekeken.

Van 13 juli tot 14 september 2022 is er opnieuw een groepstentoonstelling in De Fontein waar cursisten van Irma Reimert hun werk laten zien.

Irma Reindert is docente tekenen en schilderen en beeldend kunstenares.

Het werk van de cursisten is zeer divers, want zij mogen in de lessen hun eigen stijl en techniek bepalen. Ook kiezen zij hun eigen onderwerpen. Irma vindt het belangrijk dat de sfeer in het atelier fijn is. Ook dat er belangstelling is voor elkaar en elkaars werk. Dat geheel bepaalt mede de uitstraling van het werk en het plezier dat men ervaart in het tekenen en schilderen. Irma voelt goed aan welke begeleiding en tips de cursisten nodig hebben waardoor zij hen stimuleert en laat groeien.

Het werk dat te zien is komt van zowel beginnende als gevorderde cursisten.

Zij hopen dat de bezoekers van De Fontein volop genieten van deze tentoonstelling.

Reacties kunt u schrijven in het Kunstboek op de tafel in de hal. Voor vragen kunt u contact opnemen via de mail ireimert@home.nl

Bent u geïnteresseerd in het werk van Irma Reindert dan kunt u haar website bekijken www.atelier-irmareimert.nl

.

Barbara Faber (Groningen, 1982) exposeert haar foto’s in verschillende ruimtes van De Fontein van 18 mei tot 13 juli 2022.

Zij fotografeert sinds enkele jaren, wellicht op het spoor gezet door een enthousiast fotograferende vader.

Barbara woont in Lewenborg en gaat regelmatig fotograferen in Kardinge en in het Bevrijdingsbos, een uniek stukje bos aan de noordkant van de stad Groningen.

Zij laat zich inspireren door de natuur en wel in het bijzonder door vogels. Dat wordt zichtbaar op de tentoongestelde foto’s in De Fontein.

Barbara heeft eerder haar foto’s geëxposeerd in bv. Warnsveld.

Ook is er al eens een door haar gemaakte foto geplaatst in het tijdschrift ‘Noorderland’.

Bezoekers van de tentoonstelling kunnen hun reacties schrijven in het kunstboek op de tafel in de hal.

Reisexpositie naar aanleiding van de zeven Werken van Barmhartigheid

Van 1 t/m 28 november wordt in buurtkerk De Fontein een
tentoonstelling gehouden naar aanleiding van de zeven Werken
van Barmhartigheid. Jeltje Hoogenkamp maakte zeven schilderijen
en Corrie Kopmels zeven gedichten bij de thema’s de hongerigen
voeden, de dorstigen laven, de naakten kleden, de vreemdelingen
herbergen, de zieken en de gevangenen bezoeken en de doden
begraven. Er liggen werkboekjes ter inspiratie en verdieping voor
u klaar om tijdens het bekijken van de panelen te gebruiken.
Van harte nodigen we u uit om deze expositie te komen bekijken.
Elke woensdag- en donderdagmorgen staan tussen 10.00 en 12.00
uur de deuren van De Fontein voor iedereen open. De toegang is
gratis

Van 3 juli t/m 31 augustus 2021 zijn er quilts van Harma Haan-Koning te bewonderen in De Fontein. Harma Haan is werkzaam in het onderwijs en de zorg en woont in de stad Groningen. Zij vindt quilten boeiend en afwisselend.
‘Vanaf mijn jeugdjaren ben ik altijd al creatief geweest. Ik heb de lerarenopleiding gevolgd van 1989 tot en met 1993, voor de vakken Tekenen en Textiele werkvormen. Begin jaren negentig ben ik begonnen met een basiscursus quilten. En sindsdien ben ik in de ban van quilten en patchwork. In de loop van de jaren heb ik heel wat quilts gemaakt.‘
Quilten en patchwork worden vaak in één adem genoemd, maar het zijn twee aparte technieken:
Patchwork is het aan elkaar naaien van aparte stukjes stof waardoor er een patroon ontstaat.
Quilten is een handwerktechniek waarbij drie lagen textiel met een doorstiksteek op elkaar genaaid worden. Het resultaat is dan een quilt. Het quilten van deze drie lagen op elkaar kan zowel met de naaimachine als met de hand gebeuren, vaak met een eenvoudige rijgsteek. Soms kunnen ook allerlei borduursteken gebruikt worden als quiltsteek.
Patchwork wordt vaak gebruikt voor de bovenkant van een quilt.
Oorspronkelijk is een quilt bedoeld als deken, als bescherming tegen kou. Tegenwoordig kun je ervan maken wat je wilt: wandkleden, tassen, kussens en zelfs kleding.
Het leuke van quilten is dat je met kleuren en vormen prachtige patronen kunt maken. Fantastisch om te ontdekken wat kleur met geometrische vormen kan doen. Zo ontstond modern en art(kunst)-quilten.
‘Ik heb allerlei workshops gevolgd. Ook lees en kijk ik veel in tijdschriften en boeken en bezoek ik tentoonstellingen. Meestal maak ik quilts met een traditioneel patroon als uitgangspunt. Vrolijke kleuren, speciaal de kleur blauw, hebben mijn voorkeur.
Ik vind het leuk om enkele van mijn mooie en meest kleurrijke quilts te mogen tentoonstellen.
Ik hoop dat velen ervan genieten en enthousiast worden voor mijn werk en mijn hobby.‘

Meer informatie is te vinden in de hal van de Fontein waar ook het Kunstboek ligt. Daarin kunt u opmerkingen en uw waardering schrijven. E-mailadres: harma.haankoning@ziggo.nl

Van 1 september tot 26 oktober zijn er in De Fontein foto’s te zien van Ard Bodewes (Hoogezand, 1966). Ard is een architectuurfotograaf en woont in Groningen. Naast werk in opdracht maakt hij ook veel vrij werk. Een aantal werken zijn onder gebracht bij www.kunstuitleen.nl in Amsterdam.
Ard werkt voor projectontwikkelaars en architectenbureaus. Onder andere voor Bureau Meerstad, TWA Architecten en Nijhuis Bouw.
Op dit moment exposeert Ard Bodewes in Venetië in Palazzo Mora. Deze expositie met de titel TIME SPACE EXISTENCE (‘Tijd- Ruimte-Bestaan’) is gelieerd aan de Architectuur Biënnale en duurt nog tot eind november.
De foto’s van Ard tonen vaak een lijnenspel, zo ook de serie die nu tentoongesteld is in De Fontein. Het betreft een reeks foto’s van metrostations die Ard heeft gemaakt in München, Hamburg, Porto en in Napels.
Je treft zelden mensen aan op de foto’s van Ard. Hij vindt dat storend.
Naast architectuur fotografeert Ard Bodewes ook landschappen. Zo maakte hij de foto’s voor de kalender van 2020 voor het Groninger Landschap.

Als je meer werk van Ard Bodewes wilt zien kun je een van zijn websites bezoeken:
www.ardbodewes.nl en www.ardbodewes.com

Beeldend kunstenaar Gerhild van Rooij exposeert onder de titel Licht en Ruimte fotografie in De Fontein van 31 maart t/m 30 juni 2021.

Gerhild van Rooij is beeldend kunstenaar, auteur en spreker en werkt zowel in haar atelier in het pittoreske Friese dorp Aldtsjerk als op locatie. Haar beeldend werk bevindt zich in particuliere, bedrijfs- en overheidscollecties in Europa en de VS.
Inspiratie voor haar beeldend werk is onder meer licht in oneindig veel gradaties. Licht bepaalt hoe de ruimte of een detail of voorwerp in die ruimte beleefd wordt. Het haalt iets naar voren en laat dat oplichten. Gericht licht vestigt de aandacht op details waaraan vaak voorbijgegaan wordt, terwijl oogverblindend licht iets versluierd en ongrijpbaar kan laten lijken.

In De Fontein hangen detailfoto’s die zijn genomen in sacrale ruimtes van een kerk, klooster of kapel. Ook series die het onderweg of op reis zijn belichten, naast in het atelier gecreëerde beelden. De bijna abstracte serie Onderweg is op land-, water- of autowegen genomen en op straat of in de natuur. De foto’s in het atelier zijn abstracte sfeerbeelden van vondsten met gebruikssporen. In alle drie de series speelt de kunstenaar met natuurlijk of kunstmatig licht of een combinatie. Vaak weerkaatst het licht en maakt het contouren zichtbaar of minieme details. Een eikenhouten knop van een kerkbank in bijzonder perspectief wordt een vorm in de ruimte. Een diagonaal genomen glas-in-lood kerkraam lijkt een dynamische weg omhoog. De weerkaatsing van gekleurd licht in een raam wordt een zelfstandige vorm, het glas-in-lood blijft sprankelend, een oppervlakte lijkt op te lossen.

Voor informatie: www.gerhildvanrooij.nl en https://defontein.info

Dit jaar, 2021, bestaat de kunstcommissie van De Fontein twintig jaar. Al die jaren heeft de commissie gezorgd voor een veelheid aan tentoonstellingen in ruimtes van De Fontein.

Verschillende kunstvormen waren er te bewonderen: schilderingen in olieverf en aquarel, foto’s, keramiek en werk in textiel, tot en met werk van kinderen. Kerkgangers en andere bezoekers konden genieten van een grote variatie aan kunst van verscheidene kunstenaars.

Sommige van u herinneren zich vast nog wel de start in 2001 met een immens grote ark van brons, een schepping van beeldhouwer Harro Nikkels.

De ark stond opgesteld in de hal en oefende op jong en oud grote aantrekkingskracht uit. De dieren moeten zelfs door kinderen geteld zijn: ze kwamen uit op meer dan 160.

Om even stil te staan bij dit jubileum is er voor alle bezoekers van De Fontein een mooie afbeelding beschikbaar van deze ark. De foto’s liggen al klaar op de tafel in de hal.

De kunstcommissie wil u zo gauw het weer kan blij maken met het laten zien van nieuwe tentoonstellingen in De Fontein. Zij hoopt dat nog lang te mogen en kunnen doen.

Het hele jaar door wordt in De Fontein beeldende kunst tentoongesteld - van olieverfschilderijen, aquarellen, litho’s, tekeningen en foto’s tot textiele werkvormen en installaties. Om de zes tot acht weken is er nieuw werk te zien. Regelmatig zijn er rondleidingen met de kunstenaar. Op de tafel in de hal is achtergrondinformatie te vinden over de makers en hun werk.

In de maand oktober hebben we de bijzon-
dere reisexpositie Bonhoeffer75 in huis:
schilderijen van  Jeltje Hoogenkamp bij liederen en gebeden van de theoloog Dietrich Bonhoeffer die 75 jaar geleden vlak voor het einde van de Tweede Wereldoorlog door de nazi’s werd vermoord.

Onder deze titel exposeren Jan Boter en Auke Faber gedurende de coronatijd schilderijen en foto’s met als overkoepelend thema: Natuur in kleur.
In de entree hangen kleurrijke schilderijen van Jan, waar de natuur gestalte krijgt in realistische en abstracte vorm. Ook is er een schilderij van een visser in actie. In zaal 1 hangt ander werk van Jan.
Auke toont in de hal en in zaal 3 foto’s uit een herfstproject. Hierbij heeft hij door te bewegen met de camera de kleuren van de herfst geïsoleerd weergegeven. Dit levert abstracte beelden op waarin naast de herfstkleur ook de beweging van de bladeren door de wind gecombineerd wordt.
Deze expositie duurt tot nader order.
Openingstijden tentoonstelling: dinsdag t/m donderdag van 10 tot 12 uur.
Voor informatie: Auke Faber en j.boter@ziggo.nl

Op woensdag 15 juli hebben Jan Boter en Auke Faber een boeiende rondleiding gegeven bij hun schilder- en fotowerk in De Fontein. Een (bijna te) grote groep belangstellenden was erop af gekomen.

Jan begint in de hal en vertelt over zijn inspiratie (o.a. De Ploeg) en technieken, olieverf opgebracht met penseel en paletmes. Hij laat aan de hand van twee schilderingen zien hoe je van natuurlijk naar abstract kan gaan: bomen in een bos op twee manieren gespiegeld in het water. Het beeld van de visser laat prachtig zien hoe zwaar deze man het heeft. Ook in zaal één heeft hij bij elk schilderij een verhaal. Een vrouw en een man op een bankje blijken al hun oorsprong te hebben in een kindertekeningJan is vaak in Afrika geweest en heeft verschillende keren malaria gehad. Hij vertelt erover bij een blauw schilderij dat ook heel veel kleuren bevat. Jan schildert naar foto’s, maar binnenkort gaat hij proberen ook buiten te werken. De zee en een zonsondergang vindt hij fascinerend.
De toeschouwers komen flink los, maken opmerkingen en stellen vragen.

Auke Faber vervolgt met uitleg bij zijn foto’s, een aan hemzelf opgelegd herfstproject. De essentie van wat hij daarmee wil bereiken is kleur en beweging. De herfst op zich kan voldoende mooie plaatjes leveren, maar Auke wil iets extra’s. Gewapend met camera en een zware zonnebril gaat hij aan de wandel. Hij werkt met weinig licht (een veertigste sluitertijd) en opzettelijke bewegingen van de camera. Mensen vragen of hij fotoshop gebruikt. Nee. Je kunt dit vergelijken met het uit Amerika afkomstige ICM, Intentional Camera Movement. Auke staat uitvoerig stil bij de opname van een hangend herfstblaadje. Hoe heeft hij dit mooie resultaat bereikt? Geduld en veel ervaring spelen een grote rol. Voor een album met een aantal foto’s en gedichtjes heeft hij een keuze uit wel zestig, zeventig foto’s gemaakt. Door middel van vervreemdingstechnieken heeft hij zo vrijwel abstracte beelden gemaakt, een ontwerp tussen fotografie en schildering.
cortenstaalbruin
zwevend kunstwerk
van heel hoog
voedingsbodem voor een nieuw
begin
Er wordt nog lang nagepraat: de rondleiding heeft veel indruk gemaakt.
Het werk van Jan Boter en Auke Faber blijft tot nader order hangen.

Van 19 februari tot 8 april 2020 hangt er in De Fontein werk van Siebe Branbergen. Hij woont en werkt in Groningen.
Als kind mocht hij al graag tekenen, vroeg op zijn verjaardag schetsboeken en potloden. Pas op latere leeftijd is hij met schilderen begonnen. Voordat hij met pensioen ging werkte hij in het onderwijs en schilderde toen vooral in de zomervakantie. In de avonduren volgde hij meerdere schildercursussen.
‘Ik verbeeld graag de mooie plekjes van de stad Groningen en het weidse Groninger land. Regelmatig ga ik met m’n fototoestel op pad en maak meerdere foto’s van het onderwerp.’
Siebe gebruikt heldere kleuren en werkt zowel met penseel als paletmes. Het paletmes dwingt hem minder precies te schilderen en details achterwege te laten. Het is een uitdaging om zo wat losser te schilderen. De stijl van de Groninger Ploegschilders spreekt hem erg aan.
Siebe exposeerde eerder in Haren en Groningen.
Raadpleeg voor meer informatie het Kunstboek in de hal en, e-mail: gka-sb@home.nl
Op woensdag 4 maart om 11 uur geeft Siebe Branbergen een rondleiding bij zijn werk.

Op woensdag 4 maart heeft Siebe Branbergen een rondleiding gegeven bij zijn werk dat nog tot 8 april in De Fontein hangt.
Aan een tiental belangstellenden vertelt Siebe hoe deze schilderingen tot stand zijn gekomen. Van een al graag tekenend kind naar schilderen in de zomervakanties, omdat er alleen dan tijd voor is. Want Siebe werkte in het onderwijs. Wel nam hij al schilderlessen in de avonduren.
Vooral schepen waren zijn onderwerp. Niet vreemd voor een kind van schippers. Later kwam er interesse voor gebouwen en steden. Maar hij laat een grote potloodtekening zien van toen hij pas twaalf jaar was. Dus toch ook toen al.
Na zijn pensioen heeft Branbergen alle tijd om te schilderen. Hij trekt er nog vaker op uit met zijn camera, want hij schildert naar foto’s, al verzint hij er ook wel eens wat bij. Eerst maakt hij schetsen. Siebe heeft de olieverf inmiddels verwisseld voor acryl. Hij houdt van de felle kleuren van de Ploegschilders en heeft graag een beetje formaat.
De bezoekers gaan verschillende werken bij langs: allerlei bekende plekken in de stad Groningen en daar buiten. Werk van de afgelopen tien jaar. Een groot voordeel van acrylverf is dat je kunt overschilderen. Zo kan een lucht soms wel drie lagen hebben.
Siebes streven is om minder gedetailleerd te schilderen en gebruikt daarom nu dikkere penselen en het paletmes.
Een interessante rondgang langs Groninger plekjes, een feest van herkenning.

Van 8 januari tot 19 februari 2020 is er een tentoonstelling in De Fontein met schilderingen van Abra Havinga (Groningen). Het werk bestaat grotendeels uit portretten, maar er zijn ook enkele stillevens en landschappen.
‘Als ik schilder ben ik weg … mijn koffie staat na twee uur onaangeroerd … ik zit in een flow.’
Haar schilderingen, in olieverf, zijn heel realistisch, toch is het niet wat het is. Er zit een laag onder en een verhaal achter. Haar verhaal. En de kijker kan er weer zijn verhaal in zien.
Voor Abra is het belangrijk tijdens het schilderen ‘verbinding’ te maken met wie of wat zij schildert. Vaak gebeurt dat vanzelf als zij door een onderwerp geraakt word. Oude en bijzondere mensen en situaties roepen een emotie op.
Abra is ‘autodidact’ al heeft zij vanaf haar studietijd langere en kortere schildercursussen gevolgd. Ook heeft zij jarenlang portret- en model geboetseerd. Sinds drie jaar volgt Abra met veel plezier schilderlessen bij klassiek schilder Dirk-Jan Zetstra.
In de hal is meer informatie beschikbaar. Zie daarvoor de Kunstmap waarin u ook reacties kwijt kunt.

E-mail: ahhavinga@hotmail.com

Op woensdag 5 februari heeft Abra Havinga een interessante rondleiding gegeven aan een tiental bezoekers bij haar tentoongestelde werk in De Fontein. Dit werk hangt er nog tot 19 februari.
Abra vertelt hoe zij ooit met schilderen is begonnen op de School voor Handenarbeid en via een cursus portret en modelleren uiteindelijk is gaan schilderen met olieverf. Heel anders dan acryl. Momenteel heeft zij schilderles van klassiek schilder Dirk-Jan Zetstra. Er wordt in kleine groepen gewerkt met eigen thema, voor Abra ‘portret’. Zij leert ook technisch steeds bij. Abra maakt gebruik van een beperkt palet, weinig kleuren die zij mengt, zodat zij wel altijd een kleur in dezelfde ‘sfeer’ heeft. Vanwege het schilderen in lagen over elkaar heb je veel droog perioden nodig.
Abra schildert stillevens, maar vooral portretten. Mensen met een verhaal. Vaak naar aanleiding van een krantenfoto. De kijker kan een eigen verhaal maken. Dat doen de bezoekers deze morgen dan ook.
Abra vertelt: ‘Als ik schilder ben ik weg … ik zit in een flow’. Het is belangrijk voor haar dat zij tijdens het schilderen ‘verbinding’ kan maken met wie of wat zij schildert. Weliswaar zijn haar schilderingen heel realistisch, toch is het niet wat het is. Oude en bijzondere mensen en situaties raken haar, roepen een emotie op. Zo heeft elke schildering een verhaal.

Elisabeth Schreuder en Johanna Kouwenhoven, schilderessen van iconen, exposeren in De Fontein van 4 november 2019 tot 8 januari 2020. Het atelier is in 2015 opgericht door Elisabeth Schreuder. Sinds 2017 maakt ook Johanna Kouwenhoven deel uit van Atelier Elisabeth.
Primaire activiteit is het schilderen van iconen met de oude techniek van pigmenten en ei tempera op houten panelen die voorzien zijn van een lijm/krijt laag. Atelier Elisabeth is gevestigd in het Iconenkerkje aan de Hoofdstraat in Lettelbert.
‘Van delen wordt het meer!’ Onder dit motto willen zij graag hun kennis van het icoon schilderen zoveel mogelijk delen en zo ‘de vreugde van het icoon schilderen verbreiden’. Dat doen zij door wekelijkse schilderlessen in het kerkje van Lettelbert, een schilderretraite (Heilo) en open atelierdagen.

Een aantal iconen zijn nu te zien in De Fontein, in de hal en in de zalen één en drie. Ook in de kerkzaal treft u nog een icoon van hen aan.
Op woensdag 4 december is er een rondleiding om 11:00 uur.
Op dinsdag 24 december is De Fontein geopend van 13:00 tot 17:00 uur om de tentoonstelling te bezoeken.
Voor uitgebreide informatie en contactgegevens zie ook het kunstboek en de
website: www.atelierelisabeth.nl
E-mail: iconenatelier.elisabeth@gmail.com

Elizabeth start haar rondleiding voor een grote groep belangstellenden in de hal bij de icoon Triniteit OT en eindigt bij Triniteit NT. Zij vertelt veel maar wil het vooral hebben van vragen.
We leren wie op de iconen afgebeeld zijn en waarom. Over voorwerpen, kleuren en symboliek. Over wel of niet geloven en iets toelaten. Elizabeth vertelt hoe het in haar leven is gekomen, hoe bijzonder het is dat zij dit mag doen.
Haar belangstelling voor Griekenland voert haar in 2004 naar A’dam, waar zij Grieks leert. Op een aankondiging leest zij over iconen schilderen en denkt: ‘Waarom ook niet?’ De zoektocht naar een methode die bij haar past brengt haar uiteindelijk bij Pater Makarios, Grieks orthodox priester en iconenschilder. Ze leert van hem relativeren: “Iconen schilderen is aanpakken, hard werken en doorzetten. Bid en begin.” Elisabeth Begrijpt waar ze naar op zoek is: Niet jij zoekt een icoon uit, de icoon zoekt jou. Ze werkt nu in de Byzantijnse traditie.
Inmiddels geeft Elisabeth zelf les en schildert iconen in opdracht. Het is spiritueel en technisch, komt op je pad en laat je niet meer los. Het is ook niet vrijblijvend.
In zaal drie bekijken we de engelen. Ook al weet je dat niet, er zijn engelen op je pad. De beschermengel draagt een bol, symbool van de kosmos èn ongeboren of gestorven ziel. Het goud is het goddelijke, het hoogste wat er is. Hoe breng je dat aan? Na de kleilaag met lijm adem je letterlijk het goud erop. Daarna ga je polijsten, je maakt het glanzend, mooi als een spiegel. Op zoek naar Gods beeld in de ander. We zijn geschapen naar Gods beeld.
Waarom is er over de rand heen gewerkt? Bij God zijn geen grenzen, is het eenvoudige antwoord. In zaal één horen we over de Orthodoxe kerk met iconostasis deuren, waarin de belangrijkste iconen, de Deïsis: Christus in het midden, links Maria, rechts Johannes de Doper. De cursisten beginnen altijd met het aansteken van een kaars op het altaar en een iconengebed, dat is je afhankelijk opstellen. Dit ‘Heer ontferm U’ wordt staand gezongen. Ook hier. Een gevoels- en geloofsgebeuren.
Welke verf? Op de aanvankelijk witte plank wordt kleur aangebracht, er wordt gewerkt met pigmenten, ei tempera, ei en wijn(symbolisch) en kruidnagelolie voor de houdbaarheid. Een rode rand om een aureool symboliseert de Alpha en een witte rand daaromheen de Omega. Dan is een icoon klaar om de wereld in te gaan.

Rondleiding Myla Alkema in De Fontein

Op woensdag 2 oktober heeft Myla Alkema een rondleiding gegeven voor een vijftiental bezoekers bij haar werk dat nog tot 4 november in De Fontein hangt.
Myla heeft de Klassieke Academie gedaan, waar teruggegrepen wordt op realistisch en figuratief werken. Zij heeft zich daar vooral in stillevens geoefend. In zaal één hangt haar oudste werk. Een aquarel met glas is een mooi voorbeeld van zo’n stilleven. Myla vertelt over de techniek van aquarelleren en hoe zij dat deed o.l.v. Riny Bus. Bij een werk in acryl met olieverf, horen we hoe moeilijk het is stof met plooien te schilderen en hoe je uitsparingen gebruikt, het wit van het papier mee laat spelen. Met aquarel gebruik je zelden witte verf. Myla merkt dat zij steeds kritischer geworden is.
In zaal drie hangen nieuwe stillevens. Na de Academie ontdekt zij thuis pas het pastelkrijt. Je kunt er mee schilderen en ook snel werken. Myla is in haar stillevens op zoek naar iets extra’s, een onderwerp boven zichzelf te laten uitstijgen. Zoals in het totaalbeeld met de appels. Zij geeft er tevens een diepere betekenis aan, de drie-eenheid. Bij een ander werk wijst zij erop hoe elk mandarijntje anders is, want uniek, zoals elk mens uniek is. Deze serie maakte zij om te ontdekken. Myla werkt heel erg in series.
De pastels hebben bruin pakpapier als ondergrond wat het heel goed doet. ‘Soms wil ik te snel’, merkt zij op, ‘iets zoeken in huis, neerzetten en beginnen. Maar er even over nadenken is beter.’
Toen zij in 2010 de Academie afgerond had was haar doel hier haar werk van te maken. Mensen kwamen met foto’s voor een geschilderd portret. ‘Maar ik ben niet commercieel, kan geen hele series met hetzelfde onderwerp maken. Ik ben gestopt met het maken van portretten in opdracht. Ik wil niet naar foto’s werken, maar naar de realiteit.’ Haar drie dochters hebben dan ook veel geposeerd of zij werden gevangen in een toevallig opgemerkte pose.
Myla vertelt dat zij fan is van Kees van Dongen en Jan Sluijters, hoe zij soms een houding van hen ‘heeft genomen’, maar dan in een eigen setting. Dat zij moeite heeft met signeren. Pas twee jaar geleden heeft zij de artiestennaam Myla gekozen. Zij wil iets meer zeggen met het werk, ook spiritueel, een beleving. ‘Een verborgen kant van mijzelf laten zien.’ Toen zij een gedichtenbundel in eigen beheer uitgaf, gaf dat de doorslag voor die naam: Myla is de artiestennaam van Lammy geworden.
Een boeiende rondleiding met vragen en opmerkingen door een enthousiaste Myla!

Myla Alkema in De Fontein

Van 11 september tot 3 november is in De Fontein werk te zien van Myla Alkema (Assen).

Zij kreeg haar opleiding aan de Klassieke Academie voor Beeldende Kunst in Groningen (2005 – 2010). Myla is de artiestennaam van Lammy Alkema. Na deze opleiding valt er voor haar nog veel te ontdekken op het gebied van kunst. Ontdekkingen doen in kleur en vorm en daar je eigen expressie in leggen qua verhaal en sfeer.

Myla werkt figuratief in olie- en acrylverf, pastel en aquarel. Zij legt haar onderwerpen vast naar de realiteit: portretten, stillevens en landschappen.

Het is een enorme uitdaging voor haar om het ultieme stilleven te ontdekken en een eigen beeldtaal te ontwikkelen.

Eerder heeft Myla geëxposeerd in Assen, Nuenen en Groningen: Borg Verhildersum, Pictura en Het Scheepvaartmuseum.

Een klein overzicht van haar werk is nu te zien in verschillende ruimtes van De Fontein.

In de hal ligt een kunstboek voor reacties en meer informatie. Zie ook de website van Myla:

mylaalkema.wixsite.com/paintings.