langzaam leven

ik herinner me de dag
die nog beginnen moest

in de deuropening
van de morgen staan we
kijken naar buiten
verder weg dan hier

wachten duurt lang
zeg ik tegen het kind

hoe lang is een mensenleven lang

in een vorig leven
had ik niet nagedacht over nu
alles gaat sneller dan
ik had kunnen bedenken

hoe kan ik langzaam leven
zoals monniken dat kunnen
verscholen in hun kappen
aan tafels met water en brood

haastige voeten reppen zich
naar lege toekomstberichten

tijd zit mij dicht op de huid

Gerry van Rheenen